Η Θωρακοσκόπηση εισήχθη στην ιατρική πράξη το 1910 από τον Σουηδό ιατρό Hans Christian Jacobeus. Από τα συστατικά του όρου αντιλαμβανόμαστε ότι αναφέρεται στην επισκόπηση, υπό άμεση όραση, της θωρακικής κοιλότητας. Σήμερα, τα νέα βιντεοθωρακοσκόπια που έχει προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία, μεταφέρουν εικόνα υψηλής ευκρίνειας σε πραγματικό χρόνο και η εξέταση έχει γίνει περισσότερο αποτελεσματική και ακριβής από ότι στο παρελθόν.
Η θωρακοσκόπηση πλέον θεωρείται το gold standard για τη διευρεύνηση αδιάγνωστων με τις συνήθεις μεθόδους πλευρίτιδων, αλλά μπορεί κατά περίπτωση να προσφέρει και στη θεραπεία τους.
Η τεχνική μπορεί να αποβεί επίσης πολύτιμη στη θεραπεία του αυτόματου πνευμοθώρακα και σε ορισμένες περιπτώσεις, του θωρακικού εμπυήματος, που μέχρι τώρα απαιτούσαν θωρακοτομή, αποφλοίωση του πνεύμονα και πολυήμερη νοσηλεία.
Πλευρίτιδα είναι η παθολογική κατάσταση στην οποία παρουσιάζεται υγρό στον πνεύμονα, ή, ακριβέστερα, μεταξύ των δύο πετάλων του υπεζωκότα (υμένας που καλύπτει εξωτερικά τον πνεύμονα). Συνήθως έχει προηγηθεί παρακέντηση, βιοχημική και κυτταρολογική εξέταση του πλευριτικού υγρού, χωρίς να επιτευχθεί διάγνωση. Στις περιπτώσεις αυτές προχωρούμε σε θωρακοσκόπηση.
Στο σημείο αυτό θα ήταν καλό να διευκρινίσουμε ότι εκτός από τη θωρακοσκόπηση (medical thoracoscopy), παρόμοιες τεχνικές είναι η μίνι-θωρακοσκόπηση (mini-thoracoscopy) και η VATS (Video-Assisted Thoracic Surgery). H μεν μίνι-θωρακοσκόπηση χρησιμοποιεί μικρότερα εργαλεία και έχει ορισμένους περιορισμούς, η δε VATS είναι πολυπλοκότερη επέμβαση, έχει μεγαλύτερο εύρος παρέμβασης (μπορεί να γίνει ακόμα και λοβεκτομή) και εφαρμόζεται αποκλειστικά από θωρακοχειρουργούς, ενώ απαιτεί διασωλήνωση και γενική νάρκωση.
Η medical thoracoscopy για την οποία θα μιλήσουμε εδώ, καθώς και η mini-thoracoscopy, είναι ελάχιστα παρεμβατικές τεχνικές που πραγματοποιούνται από κατάλληλα εκπαιδευμένο στην μέθοδο επεμβατικό πνευμονολόγο.
Η θωρακοσκόπηση (medical thoracoscopy) συνίσταται στην εισαγωγή ενός trocar, συνήθως διαμέτρου 7 ή 8 mm σε μεσοπλεύριο διάστημα, σε σημείο κατάλληλο που εντοπίζεται επακριβώς με υπερηχογραφική καθοδήγηση. Αφού εισαχθεί το trocar, ακολουθεί πλήρης παροχέτευση του πλευριτικού υγρού και επισκόπηση υπό άμεση πλέον όραση, μέσω του θωρακοσκοπίου, του πνεύμονα, του διαφράγματος και του τοιχωματικού και σπλαχνικού υπεζωκότα. Έπεται η λήψη βιοψιών, οι οποίες στέλνονται σε παθολογοανατομικό εργαστήριο για εξέταση, ώστε να τεθεί η διάγνωση της προέλευσης του πλευριτικού υγρού. Όλη η εξέταση καταγράφεται και αποθηκεύεται σε ηλεκτρονική μορφή.
Εφόσον η αιτία της πλευρίτιδας είναι κακοήθης, μπορεί να ακολουθήσει χημική πλευροδεσία, που συνίσταται στην εισαγωγή στη θωρακική κοιλότητα στείρου τάλκ (french talk). Το τάλκ προκαλεί κοκκιωματώδη φλεγμονή και φέρνει σε μόνιμη επαφή τα δύο πέταλα του υπεζωκότα μεταξύ τους, ώστε να μην μπορεί να παραχθεί πλέον το υγρό, που ταλαιπωρεί τον ασθενή και συχνότατα προκαλεί δύσποια και πόνο.
Παρόμοια είναι η τεχνική και στην περίπτωση του αυτόματου πνευμοθώρακα, όπου και πάλι γίνεται έγχυση στείρου τάλκ και με το τρόπο αυτό αποτρέπεται η δημιουργία πνευμοθώρακα.
Η θωρακοσκόπηση πραγματοποιείται με τον ασθενή σε μέθη (sedation) και τοπική αναισθησία, χωρίς να απαιτείται διασωλήνωση και γενική νάρκωση. Η διάρκεια της επέμβασης είναι συνήθως 30 ώς 45 λεπτά της ώρας και ο ασθενής εξέρχεται από το Νοσοκομείο 2 ώς 4 ημέρες μετά, ανάλογα με τη περίπτωση.
Η μέθοδος είναι εξαιρετικά ασφαλής, με πολύ χαμηλό ποσοστό επιπλοκών (< 1%) και προσφέρει διάγνωση στις περιπτώσεις πλευρίτιδων σε ποσοστό άνω του 90%. Παρόμοια ποσοστά παρουσιάζει και στην θεραπεία του αυτόματου πονευμοθώρακα.
ΠΗΓΗ: www.pulmonology.gr
Δημήτρης Γ. Οικονόμου
ειδικός πνευμονολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου